ارتباطات پایدار

ارتباطات پایدار

توسعهٔ پایدار (به انگلیسی: Sustainable development) مفهومی است که به واسطهٔ پیامد های منفی زیست‌ محیطی و اجتماعی ناشی از رویکردهای توسعهٔ یک‌ جانبهٔ اقتصادی پس از انقلاب صنعتی و تغییر نگرش بشر به مفهوم رشد و پیشرفت پدید آمده‌ است. این مفهوم تلاش دارد که با نگاهی نو به توسعه، اشتباهات گذشته بشری را تکرار نکند. و توسعه‌ای همه‌ جانبه و متوازن را رقم بزند.

اصطلاح توسعهٔ پایدار (Sustainable development) نخستین بار توسط باربارا وارد (B.Ward._Cocoyoe-1970) در اعلامیهٔ کوکویاک دربارهٔ محیط زیست و توسعه به کار رفت.

ارتباطات پایدار فرایند انتقال پیام از فرستنده به گیرنده به شرط همسان بودن معانی بین آنها است. معنا در علم ارتباط شامل مفاهیم ذهنی و احساسات هر دو می‌ شود. ارتباطات فرایندی ست که در آن معنا بین موجودات زنده تعریف و به اشتراک گذاشته می‌ شود. منظور فرستنده برای برقراری ارتباط در زمان ارتباط آگاه باشد‍؛ بنابراین ارتباطات می‌تواند درسرتاسر مسافتهای گستردهٔ زمانی و مکانی رخ دهد. ارتباطات نیازمند آن است که بخش‌های ارتباط ناحیه‌ای از مشترکات ارتباطی را به اشتراک بگذارند.